Miekk versus Sarah

Vandaag is de dag dat ik de 4 mag verruilen voor een 5. Een heel bijzondere dag want ik heb Sarah gezien. Nu ja, vandaag, eigenlijk zag ik haar zondag al. Groots, opgezet op een veilig plekje, storm en oostenwind maakten bijna dat zij er niet bij kon zijn, maar zo lukte het. Zondag hadden Kirsten en Olga een gezellige High-Tea voor me georganiseerd met alle lieve vriendinnen. Meer dan geslaagd dit feestje waar ik nu nog van aan ’t nagenieten ben 🙂

Even terug naar die 5. Een ander getal dan ons basisgetal de 6. Wat heb ik met die 5. Qua leeftijd niet zo veel, vandaag ben ik nog net zo gek/maf/lief/gelukkig als gister en gelijk aan hoe ik morgen zal zijn. Maar toch, die 5.

Die 5 staat toch wel voor iets heel belangrijks in m’n leven. Ze staat voor 5 belangrijke vrouwen. Ik denk dat er niemand zich zo gelukkig mag prijzen als ik met 5 moeders in m’n leven. 5 hele bijzondere vrouwen waar ik jullie nader kennis mee wil laten maken in volgorde van opkomst. Een andere manier weet ik niet om er geen tekort te doen, ze zijn allen speciaal!

Mijn moeder die me op deze aardkloot heeft neergezet, zorgde dat ik voeding en opvoeding kreeg en nog zoveel dingen meer. Moeder Aaltje die altijd druk en meer dan hard gewerkt heeft. Moeder Aaltje, mijn mama die nooit tijd had maar er altijd was. Mijn mama die niet van paarden hield maar er altijd voor klaar stond. Een moeder die ik tot wanhoop kon drijven door slecht te eten, slecht te slapen, ’s winters zomerkleren aan te willen en in de zomer, inderdaad, winterkleding.
Omdat er vaak niet de ruimte voor tijd was, kwam moeder Koster in beeld. Joost z’n moeder. Mijn ouders druk, Pa Koster op pad met een vliegtuig. Zo had moeder Koster vaak ook de zorg over mij en groeide ik voor een gedeelte op met mijn ‘broertje’ Joost . Dat broer-zus gedrag van ons zie ik weer terug bij mijn eigen twee. Had moeder Aaltje toch gelijk, l’ histoire c’est repète ! Moeder Koster was degene die me liet eten, zij die aan moeder Aaltje zelfs haar recepten gaf om het wat makkelijker te krijgen aan tafel met mij. Helaas, het mocht niet baten. . . Moeder Koster is inmiddels 87 !, maar nog steeds van de partij.
Met mijn vertrek naar Zwitserland kreeg ik er nog een ‘pleeg’-moeder bij, moeder Engelenberg. Ver van huis (aan het werk in de horeca via het SVH) waren zij en haar man het aanspreekpunt in Nederland. Eigenlijk voor school en werk, maar het contact bleef en ook zij is in de jaren daarna heel nagebleven.  (bedenk me nu dat nagebleven volgens mij een Grunnings woord is, er wordt mee bedoeld: dichtbij in m’n leven).
Dan komt de dag dat je gaat trouwen en komt de 4e moeder in beeld. M’n eerste schoonmoeder. Ma Noordam, die altijd voor een ieder klaar staat. En dat ik ben gescheiden van haar oudste zoon zal voor haar en haar man de pret niet drukken. We komen er nog steeds (en zij bij ons), ja, ook Paul, Kim en Wendy zijn in haar (en ook zijn) hart gesloten.
Last but absoluut niet least nummer 5, mijn tweede schoonmoeder. Pauls moeder, oma Tonny. Moeder van een eigen 6-tal met alle perikelen van dien. Inmiddels een veelvoud aan kleinkinderen waarmee ze allemaal contact houdt. Stilzitten kan ze niet, letterlijk en figuurlijk niet. Met haar hoge leeftijd fietst ze nog van hot naar her. En, na 33 jaar een nieuwe fiets is toch eigenlijk wel lastig, die oude ging nog prima . . .

Vijf moeders, allen hebben inmiddels een hoge leeftijd bereikt maar maken nog steeds deel uit van mijn leven. Hoe gelukkig kan een mens dan zijn om de 4 te verruilen voor een 5. Een lieve vriendin wist het heel mooi te verwoorden:

Gefeliciteerd met de lente van onze leeftijd 🙂

This entry was posted in Belevenissen. Bookmark the permalink.

Comments are closed.