dit gedicht heb ik vandaag gelezen…

. . . en in vervolg op het stukje dat ik net geplaatst had (aflossing van de wacht) vond ik het wel erg toepasselijk

Afscheid

Elke middag is een afscheid van de morgen,
en elke morgen is een afscheid van de nacht.
Ieder afscheid zal een beetje pijn bezorgen.
het is of je na een afscheid nog even wacht.

Als je een aller laatste afscheid hebt genomen,
blijft degene die vertrok je toch steeds bij.
En ook al weet je dat hij nooit terug zal komen,
in gedachte staat hij/zij altijd aan jullie zij.

Ieder afscheid kost een stukje van je leven,
omdat ergens toch wat liefs verloren gaat.
Alles wordt een mens maar tijdelijk gegeven,
Je verliest iets als een dierbare je verlaat.

Hoeveel deuren heeft een mens al niet gesloten,
achter elke deur rust een herinnering.
Waarvan je samen dikwijls hebt genoten,
Ieder afscheid is een soort ontmoediging.

Maar toch gaan er ook weer deuren open,
Zie je weer een lach en druk je weer en hand.
Komt een stukje toekomst naar je toegelopen,
Zet het gemis even aan de kant.

Afscheid nemen is dus ook weer opnieuw beginnen,
Ook al draag je het verleden met je mee.
‘t leven leert ieder afscheid overwinnen.
en dat vind ik …een bemoedigend idee.

door Franklin
(met dank aan Rosanna)

This entry was posted in teksten en gedichten. Bookmark the permalink.

Comments are closed.