Op een mooie voorjaarsmorgen,
‘t is nog vroeg.
Op naar kantoor. In stad parkeer ik m’n auto in de parkeergarage,
as usual – achteruit instekend – met een vaart waarvan de kinderen zeggen: “Mam, daar kun je een prijs mee winnen ….. ”
Ach, denk ik, als je dit dagelijks doet 😊
Spullen mee, auto op slot en verder.
Een eindje voor mij uit loopt een man met Surinaamse Roots vrolijk te zijn. Beneden staat hij bij de uitgang op me te wachten, de deur voor me openhoudend. “Goedemorgen mevrouw, het wordt een mooie dag vandaag.” Met zijn big smile wenst hij me een goede morgen en een fijne dag, ik bedank hem en wens hem hetzelfde.
“Ik ken dat gezicht, ik herken de stem. Maar op kantoor zien we zoveel mensen ….. ‘t Is half negen, kom er nog wel op wie dit is”, denk ik op dat moment. Vrolijk was ik al, zijn vrolijkheid liet mij extra stralen 🥰
Een bijzonder moment, deze warme vrolijke herinnering van een vroege morgen, en dat terwijl het deel van zijn werk wat wij alleen zien, zich pas in de avond afspeelde.
… ik denk nog steeds: ‘Hij zei Mevrouw tegen me’ 😊
omdat het zo mooi is 😊
(chapeau voor het laatste couplet!)
