Mijn opvoeding,
deze was absoluut niet op het geloof gestoeld. Waarden en normen, ja die kreeg ik mee. De godsdienstlessen op de lagere school, na een met gum, plakband en liniaal gooiende ‘dominee-meester’ verzorgden mijn ouders hiervoor vrijstelling.
Toch, en misschien wel hierdoor, intrigeerde Gods woord mij. Mijn middelbare school keuze werd een Christelijke.
Godsdienstlessen,
een bijbel aanschaffen was verplicht op mijn middelbare school, de uitvoering en jaar van uitgifte voorgeschreven. Genesis en verder, de verhalen (want dat waren zij voor mij) mooi.
Kloppen? Nee, in mijn ogen en later die van mijn kinderen, niet wat wij realistisch denkend vinden. God schiep Adam en Eva, de eerste man en vrouw. Hun kinderen Kaïn en Abel. In Genesis 4:8 slaat Kaïn Abel dood, voor mij niet echt iets vredelievends. In Genesis 4:17 heeft Kaïn gemeenschap met zijn vrouw . . . . . dit gaat mijn logica te boven. Dat God nog meer mensen had geschapen is mij ergens ontgaan. Op dat moment wankelde mijn geloof in het geschreven woord in de Bijbel. Maar ach naar het idee, ‘sprookjes zullen sprookjes blijven’ heb ik de Bijbel met plezier gelezen. De verhalen hierin zijn net als in sprookjesboeken vaak gewelddadig. De meeste oorlogen vinden hun oorsprong in Religie, een passende vergelijking naar mijn idee.
Het Boek,
een oudje uit 1730, kreeg ik van mijn vader. Dit onder de noemer ‘weggooien is zonde’. Het Boek, is de Bijbel van mijn overgrootvader. Bij leven was hij kerkvoogd in de Engels Hervormde Kerk te Middelburg. Bij deze Bijbel kreeg ik ook het bijbehorend Liedboek, beiden zijn geschreven in de Engelse taal. Deze Engels Hervormde Kerk is nog steeds te vinden in Middelburg. Het was voor mij heel bijzonder om deze Kerk een bezoek te brengen, in de Kerk te staan, waar mijn Bijbel vandaan komt.
Waardevol,
voor mij, een tastbaar stukje familiegeschiedenis. Over familie werd in huis zelden gesproken. Nu had ik in ieder geval iets. Later zouden deze twee familieboeken door mijn lieve tante Ella (een stoer en rechtvaardig mens) aangevuld worden met het bijbehorende zakbijbeltje. Speciaal door haar na het overlijden van haar man (de broer van mijn opa, zoon van mijn overgrootvader) voor mij bewaard.
Verzamelen,
mensen sparen en verzamelen van alles. Zo’n hobby had ik nog niet echt ontwikkeld. Maar na die eerste Bijbel . . . Hulp kwam hiervoor uit onverwachte hoek. Mijn vader, overtuigd atheïst, struinde hiervoor alle rommelmarkten in zijn omgeving af. Maar ook anderen wisten bijzondere exemplaren aan mijn verzameling toe te voegen.
Bijzondere exemplaren, niet omdat ze unieke uitgave zijn, bijzonder om van wie ze waren of waarom de eigenaar ze in bezit had gekregen. Zoals het kleine beige Bijbeltje met rode streep. Stel je voor 1953. Destijds was het de normale gang van zaken. Als je je Militaire Dienstplicht weigerde te vervullen ging je ervoor naar de gevangenis. En daar, in de gevangenis kreeg een vriend van mijn ouders dit Bijbeltje van de Gevangenis Predikant. Van de vrouw van deze dienstweigeraar kreeg ik dit Bijbeltje (met deze geschiedenis) toegestuurd.
Niet alleen de ‘Westerse” geloofsboeken. Ruimdenkend als ik ben mogen de Koraan en de Torah mogen er gewoon bij, net als het gebedenboekje van Toon Hermans en Max Tailleur. Om alles te bekrachtigen ook het boek: ‘De Bijbel heeft toch gelijk’.
Toebehoren,
de Kerk heeft er vele. Na het overlijden van een tante kwam ik in het bezit van een ‘wierook-slinger’ (zoals ik het maar noem) uit de Katholieke Kerk. Na een reisje Rome in het Jubileumjaar bracht ik een rozenkrans mee. Uiteraard de toeristisch uitgave met plaatjes uit het jaar 2000, het Jubileumjaar. Jaren later bracht ik een ‘echte’ rozenkrans mee naar huis. Maar ook bidprentjes, een huisplaatje en andere ‘tierelantijnen’ zijn verzameld.
Al met al heeft dit alles al jaren een plek in onze boekenkast. Niet om te lezen, dat heb je al wel begrepen. Gods woord verstoft gewoon mij en niet alleen figuurlijk. Toch, er is een Bijbelboek dat met bepaalde regelmaat wel uit de kast kwam. Niet om te lezen hoor, want er staat geen letter in J Nee, echt niet, geen letter! Tenminste, niet voor ons ‘gewoon’ lezende. Het is een braille uitgave.
Voor alle anderen gold, nodig tijd om de grijze waas eens te verwijderen! Gewapend met stofzuiger, swiffer en sopdoek spande ik de strijd aan. Bijbel voor Bijbel van de overvolle planken. Eigenlijk gekkenwerk, gewone boeken staan in stapels naast ons bed omdat de boekenkasten uitpuilen. Als ik nou eens . . .
En zo vulde ik drie dozen met Bijzondere Bijbels die net niet Bijzonder genoeg waren om het laatste halve plankje te mogen vullen. Niet voordat ik ze uitgestald had natuurlijk. Gek, maar op de foto valt me de hoeveelheid best mee . . . . Ze verhuisden naar de zolder, waar ik jaren geleden al twee dozen met Bijbels had gestald die niet in de kast pasten. Het de hoeveelheid die ik in m’n hoofd had zal dan toch kloppen, zo’n anderhalf keer de hoeveelheid op de foto.
Het is weer helder in de boekenkast. Zonder grijze waas staan de meest bijzondere exemplaren weer te stralen. Letterlijk, want figuurlijk zal het voor mij altijd een stoffig en niet te begrijpen sprookje blijven.
