Met het zonnetje tussen de wolken door op weg naar Wijk aan Zee. We zijn er al vĂ©Ă©Ă©l te lang niet geweest, hoog tijd om weer eens jodium te snuiven zoals wij het noemen. De jongste mee, lekker uitwaaien. De oudste heeft er ook wel zin in, halverwege een tussenstop om aan te sluiten đ
De parkeerplaats is overvol, het lijkt wel een zomerzondag. Op het strand blijkt de zee goed huis gehouden te hebben. Het zand is hoog opgedreven naar de duinen. Wa
ar kunnen we er af naar beneden? Zo te zien is er al weer iemand actief geweest (laten we hem Bas noemen đ ), er is al een duidelijk pad gemaakt.
Onze blonde ‘oude dame’ heeft er zin in, kan niet wachten tot ze een zandduik mag nemen. Ook zij geniet zoals altijd met volle teugen. “Nee baasje, die aangespoelde halve scheepsmast is te dik, die flos van scheepstouw smaakt me ook niet, laat mij maar happen naar het schuim. Niemand die ziet dat ik toch lekker mishap” đ 
Van onze eigen plek liggen er (helaas) alleen maar de funderingsbalken. Door naar de eerstvolgende strandtent die wel overwintert. Lekker doorgewaaid aan de koffie en de warme choco met slagroom. Op naar de terugweg met nog meer zandhappen, rennen door het water maar vooral genieten met de hoofdletter G!
Maar ja, wanneer doen we dat nu niet op deze plek die voor ons zo thuis is.