Een warme jas

Terug naar negentienhonderdvijfenzeventig
Ik kon er in verdrinken
in het liedje ‘Dansez Maintenant’.
Nu vast vallend in de categorie
‘Guilty Pleasures’.

Mooie muziek,
de mooiste
en onverstaanbaar, tenminste voor mij.
“Frans, dat hadden wij nog niet gehad”.
Maar toch, iedere keer weer,
in blijvende herhaling:
Betoverend.

Vandaag kijk ik terug;
Naar de opname ‘Chansons’ van Matthijs en Rob
over De Liefde, en Parijs.
Vandaag
hoor ik weer dit vrolijke Franse liedje,
mijn liedje uit een ver verleden
zijn eerste Hit
waarmee hij beroemd werd.
De nog steeds
nu 77 jarige
zijnde gastvrije Hollander,
de nog steeds -in Frankrijk-
wereldberoemde zanger Dave.

Toen
was Dave in mijn ogen
een mooie jongen,
Vandaag
zie ik een prachtig mens.
hij leidt Matthijs en Rob rond,
thuis en in het Olympia.
Bewonderend en verwonderend,
in alle eenvoud, respect
bij alle drie,
over en weer.

Ik kijk, luister en zie
mijn warme jas van vroeger
zijn mooie Franse liedje
(welke hijzelf zijn minste vindt).
In beeld de vertaling
van tot nu voor mij
onbegrepen tekst.

Toen
onbegrijpend, maar onvoorwaardelijk
intuïtief ondersteunend,
verwarmend, geruststellend.
een warme jas.
Vandaag
begrijpend, verhelderend,
waarom ik toen
mijzelf kon verliezen
“Dansez Maintenant”


voor wie mee wil gaan
in mijn reis door de tijd:
de Karaoke versie van
Zijn eerste Hit
(waarbij 3:24 – de lengte van het lied=het telefoonnummer van ‘t Paaschduin- weer tevoorschijn komt)
en
een paar foto’s gemaakt van de TV uitzending van BNNVARA