Zondagochtend,
‘n echte zondag, niets dan blauw,
deze dag is ons gegund, echt gegund.
Onderweg spot Paul een wolkenhart,
en ondanks de drukte bij de pier,
toch op de parkeerplaats een mooie plekje.
Voor mij geld, goed dichterbij parkeren, hoe langer lopen langs het strand. Door de gebroken teen en scheef lopen is m’n bekken scheef gaan staan. Conditie is dus terug bij nul (na 10 maanden van opbouw begin ik gewoon weer opnieuw).
We kozen voor de pier zelf, genieten op een steviger looppad. De zee slaat rustig om de bazaltblokken heen. Wat een verschil met hoe het hier eerder deze week was, met de storm. Hoofdzakelijk wandelaars, na de splitsing nog wat vissers, ze genieten. Nog meer genieters, de meeuwen en strandlopertjes. Hoe gemakkelijk is het zo eten te pakken. De vissers zorgen voor genoeg aanvoer…… aas, vis. Nu nog dit alles ongezien proberen te jatten…..
Wij genieten, genieten 
🥰
Ongemerkt zijn we aan het einde van de lange kant gekomen. Paul zei nog, op tijd aangeven….. Jaha….
Op ons zelfde langzame tempo stappen we terug. Oeps, de korte kant was vast slimmer geweest, maar we genieten. Terug aan het begin, bij dat wat vroeger bunker was en nu een restaurant, nog een broodje gegeten. Verwennerij zo’n heerlijk broodje geitenkaas dat je niet zelf hoeft te maken, maar gewoon voor je klaar staat 🙂 
Terug over de A9, op het juiste moment langs de startbaan om een vliegtuig te zien loskomen van de grond, met grote snelheid het luchtruim kiezend 
Het was zondag zo’n dag. Ik geniet hier wel zo heel erg veel van, dat kan alle pijn de komende dagen echt niet tegenop. Deze dag pakt niets of niemand me meer af, dit is nog zoveel nagenieten 
