Ook wij zijn gegrepen door dat wat drukte heet. We laten ons leven door de: dit nog even, ik help je wel, doe ik wel, hoor wel als je me nodig hebt en uiteraard de dit moet af’s, cliënt wacht erop, fijn, nog een nieuwe zaak,; de wij hebben NU tijd, schikt het op kantoor? en ga zo maar door.
En het gekke is, zonder dit alles zijn we niet blij. We zijn mensen die overal bij betrokken zijn of worden. Als dit allemaal tegelijkertijd weg zou vallen . . . nee, na verloop van tijd zijn we dan ook niet blij.
Maar, zo af en toe trekken we er samen een dagje (soms met nachtje) op uit. Afgelopen weekeind was er zo’n moment.
Vlak voor het weggaan pa nog aan de telefoon. Oh, gaan jullie daar heen . . . Vroeger had je daar . . . Ja pa, en ik sla het op in mn achterhoofd. Zijn jonge jaren waren voor mijn tijd. Mijn jeugd in die contreien is al heeel lang geleden 😉
Een heerlijke ontspannend lui en heel veel kijken dagje gehad. Volgende morgen toch nog even de routebeschrijving in het dorp rondrijden. Laatste punt is langs het hotel en daar zie ik bij het langsrijden nog net in mn ooghoek dat staan waar pa om vroeg: Kwartje Koffie! Terug en nog wat foto’s maken, pa ook weer gelukkig.
En zo zorgen we iedere keer weer voor een pauze in de heerlijke drukte van Pap, mam, weer een tentamen gehaald, de SHIT, het was eigenlijk te rustig in de winkel, balen dat ik uitgeloot ben voor die studie, YES – zn motorrijbewijs gehaald, balen – mn eerste onvoldoende en het eind deze week moet het project ingeleverd zijn maar ik heb het al klaar!
Vertaling van het bovenstaande:
Kim is bezig met haar derde jaar aan de VU, werkt 24 uur als teamleidster op de afdeling incasso hypotheken bij een bank, doet een hoop modellen werkt (hoofdzakelijk shoots) en heeft daarnaast nog haar eigen bedrijfje, contracten, persberichten al allerlei zaken regelen voor een aantal artiesten.
Jochem bestiert de winkel, Gezien op TV. Verkoopt daar alle artikelen van TommyTeleshopping, TelSel en meer van dat spul. Nu nog in Driebergen maar verhuist per volgende maand naar Veenendaal. Zijn vriendin Anne wil de studie Criminologie gaan doen, maar was door herkansingen te laat voor inschrijving. Kost haar een jaar. Balen dus eerst maar een jaartje werken.
Wendy’s vriend heeft net z’n motorrijbewijs gehaald, nu de motor nog. Verstandig als Wen komt die pas na de winter. Ook zij zijn beiden druk, met studie en werken. Wen doet het 2e en 3e jaar juridisch medewerker versneld. Naast haar stage gaat ze 1 dag in de week naar school voor info en toetsen. Nee, vervelen doet ook zij zich niet.
En ons kuiken vermaakt zich prima, is helemaal in haar element. Kirsten is begonnen aan het 2e jaar op het MA. Gestructureerd als ze is heeft start ze vlot met de zaken met betrekking tot het project en sleurt in haar enthousiasme het groepje om zich heen mee. Daarnaast heeft ook zij inmiddels ontdekt dat een baantje wel handig is, wat extra geld voor leuke dingen. Tot grote verbazing van haar mede treinreizigers. Voor de zeepkettingen die ze als thuiswerker maakt legt ze vaak de basis al in de trein. Touwtje knopen, eerste kraal eraan. Neemt weinig ruimte in maar dood uitstekend de tijd! En die treinreizigers? Ach die wennen er maar aan 🙂
Paul heeft eind juli een nieuwe heup gekregen. Het was heel erg nodig. Operatie prima verlopen en hij, hij loopt weer. Sinds twee jaar mn lief weer eens gezien zonder pijn, een hele emotionele ervaring (voor allebei en de kinders inclusief). Revalideren is nog niet over, maar het gaat goed vooruit. Helaas nog geen Night of the Proms voor ons dit jaar, nog veel te vermoeiend. Toch, de vooruitzichten zijn goed en daar heeft hij het voor gedaan.
Als aflossing van de wacht vroeg de orthopeed mij echter (na het zien van de röntgenfoto’s van mijn voeten) hoe het kon dat ik vrolijk bleef lachen. Ach, van huilen wordt het niet beter lijkt me. In ieder geval krijg ik met de hand op maat gemaakte schoenen en mag ik ook nog bepalen hoe ze eruit moeten zien. Stiletto’s uitgesloten maar nog keuze genoeg lijkt me. Met daarnaast het vooruitzicht dat ik misschien ook weer kan gaan lopen zonder pijn moet het goed komen!
een kleine impressie van de afgelopen maanden:
kijkend naar de foto herinner ik me:
Oh ja, onze BABS heeft Een boek met verhalen, tips en troost momentjes voor ieder die een dierbare verloren heeft. De foto linksboven staat bij mijn verhaal. Voor wie het lezen wil: klik op de foto van de roos in de bovenste menubalk. Bedenk me direct dat ik eigenlijk nodig verder moet bouwen aan een (fatsoenlijke) eigen website*, en niet dat wat ik nu nog in gebruik heb. Begin is er maar ja, na de opzet moet er nodig invulling aan gegeven worden. Opdracht van de kinders: Mam, je bent altijd van alles voor iedereen aan het doen en maken. Maak nu eens eerst iets voor jezelf. Ze hebben gelijk [SMILIE00039]
En, bruidsreportages gemaakt voor ‘Sprookjesbruid.com’, tuinzooi opgeruimd en het strand naar huis gehaald, Paul z’n olifant naar ons genoemd gevonden.
Heel veel drukte maar afgewisseld met de nodige rust. Dit geschreven in de avondzon door Kuiken (voor haar project) op het strand.
Al met al genieten we met alle ups en downs!
* Dit verhaal is overgenomen van het voorgaande webblog